IN IURE LEONES

Ai fiöi chè part pèr l'Africa

Oh bèi fiöi dè 'na razza chè nó sbàlia,
chè, quand vergü sè rìssia a sinsigà
la nostra bèla Italia,
la sè sènt sübit a spürì le ma ;
  razza dè fèr, chè 'l sò piö bèl mestér
'l-è chèl dèl s.ciopetér;
  razza dè arsenal
chè, fat èl s.ciòp, ghè pias a doperàl;
  razza sèmper uguala, antica e nöa,
e pronta adès a 'mpiantà 'n banc dè pröa
vèrs èl confì dèi Ras e rafanas
pèr liberà chèi sicc dai scaraàs;
  oh fiöi, bèi fiöi, tulì
e portével söl cör, chè 'n si bén dègn,
sté picol mena - bù, come 'n vòst sègn.

  Pèr sté sègn, chè se vèd rimodelat,
sèmper, póc sö póc zó, a l'istessa fòza,
èn préda dè Rezat,
ön sènto 'ólte e passa, sö la fassa
chè gira töt entùren a la Lòza,
pèr sté sègn i nòst vècc,
pèr sté bèl müs e grinta dè liù,
endô i vidìa 'l sò cör come 'n d' ön spècc,
i nòst vècc i gha hit 'n'adoraziù;
e 'l-è pèr sté rizù
chè lur i 'l-ha sculpit e risculpit
quase pèr lassà scrit,
èn testamènt dè marmo laorat,
chè i Bressà giöscc, miga bastarcc, ma véri,
come sè vedarà cói Zima e i Speri,
cói Papa, cói Tognali e cói Guarneri,
i gha dè hì sang dè liü 'n dèl cör
sèmper da quand chè i nas al dé chè i mör.
  Oh bèi fiöi, bèi soldacc, bèi Italià,
soldacc dè chèla razza chè nó sbàlia
e chi ghè spür le gambe i pè e le ma
apéna a sinti 'l nòm dè 'na batàlia,
e chè par fada apòsta pèr la guèra,
  oh assalì tempracc dè chèla tèra
chè gha hit èn consègna pèr la stòria
'l-Angel dè la Vitoria,
  fiöi dè la Leonèssa,
sang dèl nòst sang, nostra speranza e gloria,
tignì dè cönt sté picol regalì,
e tignì a mènt chè piö dè lónz endî
e pü vè vé visi
e cón piö tenerèzza
'l-amur e l'ambiziù dè töta Brèssa.

  E tignì anche a mènt chè chi vè guida
söi camp dè la Somàlia l'è la Stèla
dè töte la piö bèla e la piö fida:
la gran Stèla d'Italia,
catòlica apostòlica romana:
chèla ch'à dè decider tra 'na zènt
maestra eterna al mónd dè civiltà,
e 'n'altra chè gha cör dè dìs cristiana
e compra e bat e vènd la carne umana
come carne dè rèng e bacalà,
chè da tat tèmp l'è dré a civilizàs
ma la conós gnamò 'I faazöl dèl nas.

ANGELO CANOSSI
1936